کد مطلب:277047 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134

نیروی مردمی
سومین عامل پیروزی ایرانیان در جنگ پس از ایمان به هدف و شایستگی رهبر و لیاقت فرماندهی شجاع و شكست ناپذیر چون (شعیب بن صالح) وجود نیروهای مردمی و گروههای جنگجوی فداكار و ایثارگر و شهادت طلب است. زیرا: چنانكه می دانیم بین نیروهای مردمی شهادت طلب با نیروهای مهاجم و تسخیری كه با زور فشار و سرنیزه و اجبار برای تسخیر كشوری اعزام می شوند فرق بسیار است.

چه آنكه نیروی مردمی شهادت طلب ارتش از جان گذشته ای است كه تا سرحد جانبازی و شهادت و كشته شدن پیش می رود و پیكار می كند، و ارتش مهاجم، هنگام فشار و سختی در برابر حملات خورده كننده ی نیروهای شهادت طلب كه از مال و جان و ناموس خود و كشور خویش سرسختانه دفاع می كنند تاب مقاومت ندارد و زود تسلیم می شود.

از این مطلب كه بگذریم بدیهی است: نیروئی كه هسته ی مركزی آن زیر نفوذ رهبری



[ صفحه 540]



دینی و شایسته و انقلابی و آگاه تشكیل شده باشد بطور داوطلب تشكیل یافته، و این جمعیت فشرده و مشتاق كه از اكثریت قریب به اتفاق مردم تشكیل گردیده است با گریه ی شوق رهسپار جبهه های جنگ می گردند و كوچكترین تزلزل و ترس و واهمه ای بدل راه نمی دهند. چه آنكه این چنین نیروئی برای رسیدن به هدف، كشته شدن در راه رضای خدا و دفاع از دین را برای خود فوزی عظیم می دانند.